„Diabeł w masce: John Wayne Gacy” i „Monster: Historia Eda Geina” to skrajne przeciwieństwa

Za każdym razem, gdy program telewizyjny przedstawia makabryczną historię kryminalną, pojawia się dylemat. Czy można opowiedzieć tragedię na nowo, nie wykorzystując ofiar i ich rodzin? Co więcej, czy możesz odtworzyć te śmierci bez robienia sensacji lub nawet gloryfikowania odpowiedzialnego za to zabójcy?

Te pytania stworzyły gatunek toczący wojnę sam ze sobą, świadomy zarówno swojej etycznej wątpliwości, jak i tego, że widzowie pochłoną go, aby zaspokoić swoją prawdziwą kryminalną fascynację. W październiku tego roku zaprezentowano dwa programy, które prezentują bardzo różne podejścia do rozwiązania tego dylematu: Netflix Potwór: Historia Eda Geina i Paunowa Diabeł w masce: John Wayne Gacy.

Pierwsza część kontynuuje formułę ustanowioną przez Ryana Murphy’ego i Iana Brennana w ich innych sequelach Potwór seria antologii: mieszanka bezczelnych rekonstrukcji i ironicznych komentarzy na temat fascynacji Ameryki prawdziwą zbrodnią. Ten ostatni jednak przyjmuje znacznie ostrożniejsze podejście do kwestii mediów kryminalnych jako z natury wyzysku, całkowicie rezygnując z morderstw na ekranie na rzecz podejścia skoncentrowanego na ofierze.

Diabeł w masce I Historia Eda Geina różnią się, jeśli chodzi o przemoc na ekranie.

Historia Eda Geina oferuje dokładnie to, czego widzowie oczekują od prawdziwego projektu kryminalnego Murphy’ego i Brennan, to znaczy, że nie stroni od ekranowej przemocy. Krwawe masakry piłą mechaniczną i tortury młotkiem należą do przedstawionych zbrodni, ale nie są jedynymi. Historia Eda Geina dodaje także więcej niesmacznych szczegółów, w tym scenę, w której Gein (Charlie Hunnam) praktykuje nekrofilię. (Chociaż spekuluje się, że w prawdziwym życiu Gein jest nekrofilem, sam Gein zaprzecza tym zarzutom.) Rezultatem jest parada drastycznych okrucieństw wyczarowanych w celu uzyskania taniej szokującej wartości, niepokojących i wyczerpujących w równym stopniu.

Podczas gdy przemoc w Historia Eda Geina jest tak wyrazisty, jak to tylko możliwe, Diabeł w masce unika pokazywania jakichkolwiek morderstw Gacy’ego. Gacy (Michael Chernus) od czasu do czasu opisuje swoje czyny, ale rzeczywiste obrazy jego zbrodni wyłaniają się poza ekran. Efekt jest dwojaki: z jednej strony serial oddaje hołd ofiarom Gacy’ego, nie odtwarzając ich śmierci. Z drugiej strony, implikowana przemoc pozwala widzom wyobrazić sobie, co stało się z ofiarami Gacy’ego, a efekt jest bardziej mrożący krew w żyłach niż jakiekolwiek powtórzenie traumy ofiar na ekranie.

Zamiast pokazywać morderstwa Gacy’ego, Diabeł w masce zwraca uwagę na swoje ofiary, mając nadzieję, że dowie się więcej o ich życiu po śmierci. Większość odcinków nosi imiona tych młodych mężczyzn i przedstawia retrospekcje poprzedzające ich spotkanie z Gacym. Odcinek 2, „Johnny”, skupia się na Johnie Szycu (Levi Shelton), homoseksualnym uczniu liceum, który próbuje dowiedzieć się, jak ujawnić się rodzicom. Odcinek 5, „Billy and Dale”, przedstawia dwie osoby świadczące usługi seksualne z Chicago (Brayden Raqueño i Max Mattern).

Przedstawiane są różne historie, ale dla policji prowadzącej śledztwo w sprawie zaginięć każdą ofiarę malują tym samym pędzlem: „problematyczna”. Ze względu na swoją dziwność, pracę jako prostytutki lub wcześniejsze starcia z policją ludzie tacy jak John, Billy i Dale nie są dla policji priorytetami, co pozwoliło Gacy’emu uniknąć morderstwa na lata. Diabeł w masce ukazuje te uprzedzenia z tym samym niezachwianym naciskiem, jaki inne seriale kryminalne mogą kłaść na miejsca morderstw.

Warto dodać, że pierwszy posiłek Potwór, Dahmerapróbował nieco podobnego podejścia Diabeł w masce. Uwydatniło to uprzedzenia policji wobec ofiar Dahmera (Evan Peters), a Netflix stwierdził nawet, że serial „da ofiarom głos”. Jednak serial nie konsultował się z rodzinami ofiar na żadnym etapie przed, w trakcie ani po produkcji, posuwając się nawet do odtworzenia scen sądowych, pokazując wciąż żyjących członków rodzin ofiar Dahmera, nawet bez uprzejmości bezpośredniego spotkania. Reakcja sieci była ostra.

Diabeł w masce I Historia Eda Geina mają zupełnie odmienne zdanie na temat swojej publiczności.

Jak Diabeł w masce zaostrza uprzedzenia policyjne, Historia Eda Geina niezdarnie próbuje wyrazić swój własny pogląd: że obserwujący ludzie to prawdziwe potwory.

Serial nie tylko bada zbrodnie Geina, ale także to, w jaki sposób zainspirowały one takie legendarne filmy jak Psychol, Teksańska masakra piłą mechanicznąI Milczenie owiec. Robiąc to, Historia Eda Geina ma nadzieję zbadać pragnienie amerykańskiej publiczności wobec fikcyjnej przemocy, nawet jeśli odwraca się ona od okrucieństw w prawdziwym życiu.

„To ty nie możesz odwrócić wzroku” – mówi widzom Gein w przerwie między czwartą ścianą, wplątując nas w swoje działania.

Więcej Eda Geina HistoriaOskarżenie własnych widzów jest bezpodstawne, ponieważ serial nie zastanawia się nad swoim miejscem w prawdziwym ekosystemie przestępczym. Całkowicie zadowalające jest nakreślenie powiązań między Geinem a innymi mediami – w tym szalenie ofensywna paralela między Geinem a Psychol aktor Anthony Perkins (Joey Pollari) – ale nigdy nie zagląda do środka, żeby zobaczyć, że jest to także sensacja przemocy dla widzów. „Jak śmiecie dalej szukać?” Historia Eda Geina beszta widzów, gdy Murphy i Brennan przygotowują się do premiery czwartego sezonu Potwór. To osiem epizodów świętości bez samoświadomości.

Chwila Historia Eda Geina nienawidzi swojej publiczności za oglądanie jego brzydoty (nawet gdy podaje swoją krew na talerzu z ludzkiej skóry), Diabeł w masce budzi sympatię publiczności. Serial wie, że nazwisko Gacy’ego nieuchronnie przyciągnie widzów, dlatego zamiast wywoływać krwawe wstrząsy, postanawia rzucić nowe światło na ofiary Gacy’ego i ich rodziny. Każdy odcinek kończy się linkiem do strony internetowej, która bada, w jaki sposób problemy, które narażały ofiary Gacy’ego na niebezpieczeństwo, utrzymują się i co widz może zrobić, aby podjąć działania. Witryna ta, współpracująca z GLAAD, Covenant House, Krajowym Centrum Informacji o Przemocy Seksualnej i Equimundo, oferuje również takie zasoby, jak infolinia kryzysowa Trevor Project i narzędzie do śledzenia kont osób LGBTQ+.

Diabeł w masce bynajmniej nie jest to doskonały, prawdziwy dramat kryminalny. Czasami to wpaść w Potwór pułapki robienia sensacji z historii Gacy’ego, takie jak mrożąca krew w żyłach sekwencja, w której zestawia on łapanki z młodymi mężczyznami w makijażu klauna. Jest to jednak jedyny raz Diabeł w masce właściwie przedstawia błazenada Gacy’ego, choć znasz tego rodzaju programy Potwór oparłby się znacznie mocniej o róg zabójczego klauna.

Ten poziom nadmiaru od lat definiuje prawdziwe dramaty kryminalne, ale Diabeł w masce sugeruje inną i bardzo potrzebną nową drogę naprzód dla gatunku: powściągliwość.

Diabeł w masce: John Wayne Gacy teraz transmitujesz na Peacock.