Zaczniemy od filmu kolorowego, który występuje w dwóch rodzajach, pozytywowym i negatywowym.
Film pozytywowy kontra film negatywowy
Pozytywny film rejestruje obraz taki, jaki widziałeś po naciśnięciu spustu migawki. Tworzy bogate, nasycone kolory i ma silny kontrast. Z mojego doświadczenia wynika, że wybacza się dużo mniej. Musisz ustawić odpowiednią ekspozycję, a jeśli tego nie zrobisz, niewiele możesz zrobić. Zwykle unikam scen o wysokim kontraście z filmem pozytywowym (lub używam stopniowanych filtrów o neutralnej gęstości, aby zmniejszyć kontrast). Film pozytywowy jest zwykle montowany jako slajd podczas jego profesjonalnego wywoływania.
Film negatywny rejestruje coś przeciwnego do tego, co widziałeś. W czerni i bieli jest odwrotnie, czarny jest biały, a biały jest czarny, więc gdy przepuszczasz przez nie światło wydruku, czarne obszary zatrzymują światło, dzięki czemu są jaśniejsze na wydruku, a jasne obszary wpuszczają więcej światła, przez co są ciemne na wydruku. To samo dotyczy kolorowego filmu negatywowego, ale jako negatyw wygląda bardziej jak żółto-pomarańczowy bałagan. Kolorowy film negatywowy często ma bardziej miękki wygląd niż kolorowy film pozytywowy, z niższym kontrastem i większym zakresem dynamicznym.
Którego powinieneś użyć? Proponuję poeksperymentować i zobaczyć, który smakuje Ci najbardziej. Poniżej znajduje się kilka rekomendacji filmów w oparciu o rodzaj obrazów, które chcesz wykonać.
Najlepszy film pejzażowy
Fujichrome Velvia 50 firmy Fujifilm jest absurdalnie droga – 35 dolarów za rolkę, ale nie znalazłem jeszcze żadnego innego kolorowego filmu pozytywowego, który wyglądałby tak dobrze jak Velvia. Jego nasycenie kolorów jest legendarne (skłoni się do czerwieni/purpury), a neutralny balans szarości oznacza, że prawie nigdy nie uzyskasz dziwnych kolorów w cieniach i światłach. Cena oznacza, że nie strzelam często, ale kiedy wyruszam w dzicz, to właśnie to zabieram ze sobą.
Kodak E100 to dla mnie nowy film, ale nakręciłem już kilka rolek i mogę powiedzieć, że bardzo różni się od Velvio. Żadnego ciepła Velvii; kolory są dość neutralne z lekkimi zielonymi refleksami w jasnych obszarach. Jeśli chcesz uchwycić krajobrazy o innym wyglądzie niż te z ostatnich 50 lat obrazów inspirowanych Velvio, to jest to film, który polecam.
Kolejna nowość, Ektar 100 to taśma filmowa najbardziej zbliżona do odwzorowania tego, co uważam za cyfrowe. Ziarno jest bardzo drobne, a kolory są bardzo zbliżone do tych, które rejestruje mój cyfrowy czujnik Sony: naturalnie wyglądający kolor, który ma tendencję do chłodniejszej strony. Przyznam, że nie jest to mój ulubiony produkt, ale cena jest nie do pobicia.
Najlepszy film portretowy
Filmy portretowe muszą dobrze radzić sobie z odcieniami skóry. Mój ulubiony model Fujifilm 160 Pro został wycofany z produkcji, pozostawiając zawsze popularną alternatywę Kodaka. Przy cenie 14 dolarów za bułkę jest to prawdopodobnie najlepsza wartość w filmie, kropka. Porta 160 to doskonały film do portretów, odwzorowujący skórę niemalże taką, jaka jest w większości przypadków. Jeśli potrzebujesz czegoś szybszego do fotografowania w słabym świetle, dostępna jest wersja z 400-biegową, a nawet 800-biegową. Uważam, że ten jest zbyt ziarnisty do kolorowych portretów, ale jeśli taki jest Twój gust, jest dostępny.
Najlepsze filmy czarno-białe
Istnieje pozornie nieskończona gama filmów czarno-białych, w tym reedycje niektórych najpopularniejszych filmów z poprzednich dekad. Jest to bardzo stronnicza lista, ponieważ „najlepsze” jest w tym przypadku czysto subiektywne. Ponownie poeksperymentuj, aby znaleźć to, co lubisz.
Tri-X został wprowadzony na rynek w latach czterdziestych XX wieku i od tego czasu jest w ciągłej produkcji. Na przestrzeni lat przeszedł kilka zmian, z których ostatnia to przeprojektowanie w 2011 r., które zmniejszyło ziarno (wówczas nosiło nazwę TX). Ulubiony fotografów, takich jak Sebastiao Salgado, Vivian Maier i Gary Winogrand, Tri-X jest uwielbiany za swoją wszechstronność, odpowiednią ilość ziarna i kontrastu, aby nadać zdjęciom określony wygląd i teksturę, której nic innego nie może dorównać. Są bogate czarne cienie, doskonały kontrast i wystarczająca ilość ziarna, ale nie za dużo. Tri-X jest również bardzo łatwy w obróbce, jeśli zrobisz to sam. Gdybym mógł nakręcić tylko jeden film, byłby to właśnie ten.
Kolejny wszechstronny film, Ilford HP5, ma szeroką szerokość naświetlania, co oznacza, że dobrze sobie radzi w mieszanym i trudnym oświetleniu. Ma niższy ogólny kontrast niż Tri-X, co nadaje mu gładszy wygląd. Pcha również bardzo dobrze, bez nadmiernej ziarnistości, jak ma to miejsce w przypadku Tri-X, gdy go naciskasz. Jeśli chcesz dobrego, wszechstronnego filmu o gładkiej, równej tonacji, jest to dobry wybór.
Najpierw usuńmy coś z drogi. Kodak nazywa ten film „wielobiegowym”; nie ma potrzeby kręcić go przy 3200. Lubię kręcić przy 800 i przetwarzać przy 1600. Kilka lat zajęło mi uświadomienie sobie, że mój T-Max bardziej przypomina Tri-X, ale rzecz w tym, że T-Max 3200 jest bardziej wszechstronny, niż sugeruje prędkość. Zwykle jednak sięgam po ten aparat fotografując wieczorem lub w nocy.
Rozwój filmu
Kiedyś na każdym rogu ulicy znajdowało się laboratorium wywoływania filmów. Przynajmniej w tych kioskach na parkingach, ale te czasy już minęły. Mimo to istnieje wiele profesjonalnych laboratoriów oferujących sprzedaż wysyłkową i krótkie terminy realizacji. Większość chętnie zeskanuje również Twoje negatywy, chociaż zwiększa to koszty.
Istnieją setki dobrych laboratoriów i najlepiej udać się do najbliższego sklepu fotograficznego i porozmawiać z nimi. Budowanie relacji z lokalnym sklepem fotograficznym pomoże Ci uzyskać lepsze wyniki, ponieważ będą wiedzieć, co Ci się podoba, a czego nie, i mogą pomóc Ci w naciskaniu i ciągnięciu oraz komunikowaniu się z laboratorium, jeśli zajdzie taka potrzeba. Jednak wiele sklepów fotograficznych zleca prace rozwojowe dużym serwisom internetowym (sklep najbliżej mnie wysyła filmy do laboratorium Nation), więc koniecznie zapytaj, gdzie powstają.
